بارش شهابی سیمرغ بعد از 58 سال خاموشی دوباره زنده می‌شود!

بارش شهابی سیمرغ واقع در صورت فلکی سیمرغ (که یکی از صور فلکی نیم‌کره‌ی جنوبی آسمان است) اولین بار توسط گروه ژاپنی جویندگان قطب جنوب، در تاریخ ۵ دسامبر سال ۱۹۵۶ میلادی، حین سفرشان به قطب جنوب کشف شد؛ اما بعد از آن دیگر این بارش شهابی هرگز مشاهده نشد! این امر دانشمندان و منجمین را با سؤالات بی‌شماری رها کرد، اینکه این بارش شهابی از کجا سرچشمه گرفته بود و چرا ناپدید شد. دو تیم ژاپنی به تازگی با ربط دادن بارش شهابی سمیرغ به دنباله‌دار Blanpain جوابی برای این معما یافته‌اند. این دنباله‌دار در سال ۱۸۱۹ برای اولین بار مشاهده شد و بعد ناپدید گشت. در سال ۲۰۰۳ منجمین یک تکه‌ی کوچک در همان مدار دنباله‌دارBlanpain  یافتند که نشان دادند یک تکه از همین دنباله‌دار است! در واقع تمامی گاز و غبار سطح این دنباله‌دار به مرور زمان از هسته جدا شده و در نهایت یک تکه سنگ بزرگ از این دنباله‌دار در فضا باقی مانده است که بهتر است به آن سیارک گفته شود تا دنباله‌دار. اگرچه همه‌ی این غبارها و گازها از هسته‌ی دنباله‌دار Blanpain جدا شده‌اند، اما در امتداد دم این دنباله‌دار و در مدار آن باقی مانده‌اند. وقتی زمین از میان این توده‌ی عظیم غبار عبور می‌کند بارش شهابی اتفاق می‌افتد. برای تشخیص اینکه این شهاب‌ها پراکنده هستند یا مربوط به بارش شهابی خاصی می‌شوند، دو گروه ژاپنی دست به جمع‌آوری داده‌های مربوط به شهاب‌ها زده‌اند و مبدأ بارش تعداد زیادی از آن‌ها را مشخص کرده‌اند. از ۱۳۸ شهابِ مشاهده شده در کارولینای شمالی ۲۹ عدد مربوط به بارش شهابی سیمرغ بودند. اوج بارش این شهاب باران در ساعت ۸ الی ۹ به وقت محلی بوده است که طبق تخمین بین ساعت ۷ الی ۸ پیش‌بینی شده بود. همچنین تفاوت عمده‌ای بین تعداد شهاب‌های مشاهده شده و پیش‌بینی شده وجود داشت؛ به طوری که تنها ۱۰ درصد از تعداد شهاب پیش‌بینی شده در آسمان مشاهده شد. این تحقیق نشان می‌دهد که دنباله‌دار Blanpain هنوز فعال است و این اولین باری است که منجمین تحول یک دنباله‌دار را تحقیق و بررسی کرده‌اند.

منبع